Rozumiem to tak, a Ty?
Rozumiem to tak, a Ty?
Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.
Malarstwo manierystyczne to nie to samo co obraz z manierą. Miniaturowe martwe natury nie zdobią modernistycznej mozaiki.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
— sposób tworzenia charakterystyczny dla danego artysty, który cechuje przykra przewidywalność i łatwa możliwość oderwania go od twórcy przez naśladowców, w celach odtwórczych innych niż kopiowanie.
— tendencja w sztuce europejskiej w latach 1520-1600, w której nadrzędne były wytworność, wyrafinowanie, kunsztowność, korzystanie z wyobraźni. W manieryzmie podejmowano arcytrudne tematy kompozycyjne, które próbowano rozwiązywać tak, by odbiorca nie dostrzegł skali trudności wykonania oglądanego dzieła, a pozostawał urzeczony wdziękiem i wymyślnością formy oraz treścią malowidła. Ceniono efekt zaskoczenia, pomysłowość (np. sztuka G. Arcimbolda).
— w malarstwie ukazanie grupy przedmiotów, ułożonych atrakcyjnie pod względem kompozycyjnym, w ciekawej scenerii świetlnej i kolorystycznej. Jako samodzielny temat zaczęła funkcjonować we Włoszech na początku XVI wieku. Jako odrębny gatunek malarstwa rozwinęła się przede wszystkim we Flandrii i Holandii w XVII wieku.
— malarska lub rysunkowa ilustracja zdobiąca rękopis. Używano różnych narzędzi i technik do wykonywania miniatur. Malowano temperą, akwarelą, rysunki wykonywano piórem, srebrnym sztyftem lub cienkim pędzelkiem. Miniaturą nazywamy też obraz niewielkich rozmiarów, malowany precyzyjnie na pergaminie, kości słoniowej, metalu lub porcelanie. Takie niewielkie malowidła umieszczano często w medalionach, bransoletach, tabakierkach itd.
— termin określający zjawiska w literaturze, sztuce, filozofii, w których dominował dekadentyzm, krytycyzm.
— technika malarstwa o charakterze dekoracyjnym i często monumentalnym, polegająca na układaniu zaprojektowanej kompozycji malarskiej z drobnych kostek kamiennych, szklanych lub ceramicznych na odpowiednio przygotowanej zaprawie wapiennej lub cementowej. Technika ta charakteryzuje się wyjątkową trwałością. Ciekawą jej odmianą jest tzw. mozaika florencka, która jest rodzajem marmurowej inkrustacji.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.
„Modelacja w ogromnej większości obrazów XVI w. jest przepronadzona czernią lub innym bardzo ciemnym barwnikiem, ale zasadą jest, że dla cienia użyta jest jedna i ta sama farba, rozmaicie tylko stopniowana. Ciało, draperia, książka, budynek — wszystko posiada swoją barwę lokalną, «wiedzianą», ale cień nie adaptuje się do tej barwy, nie jest cieniem obserwowanym łącznie z kolorem, zawierającym w sobie refleks, ton, przejrzystość. Zwyczaj rysowania rzeźb i odlewów antycznych przyczynił się w dużej mierze do tego jednostronnego ujęcia światłocienia i zatracenia wartości kolorystycznych, chromatycznych” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 195).
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.