Rozumiem to tak, a Ty?
Rozumiem to tak, a Ty?
Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.
Impresjonistyczne iluzje mogą zawierać nie tylko imprimiturę, ale też impasty.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
— w malarstwie i rzeźbie dążenie do oddania złudzenia rzeczywistości poprzez stosowanie zasad perspektywy dla zbudowania wrażenia przestrzeni oraz zasad budowy anatomicznej dla wiernego odwzorowania przedstawianych postaci, ich karnacji, jakości szat itd. Malarstwo iluzjonistyczne zdominowało barokowe malarstwo ścienne, w którym prześcigano się w najwymyślniejszych skrótach perspektywicznych potrzebnych dla uzyskania wrażenia głębi.
— nałożenie farby w ilości dającej efekt fakturalny na obrazie.
— w malarstwie kierunek rozwijający się głównie we Francji w 2 połowie XIX wieku. Programowo impresjoniści podkreślali „wrażenie” kolorystyczne, subiektywizm odbioru natury, spostrzeganie zamiast wiedzy. Impresjoniści malowali w plenerze, często te same tematy kompozycyjne o różnych porach dnia i roku. Byli zafascynowani odkryciami z dziedziny optyki i fotografii. Malowali lekko i szkicowo, kontur stał się tłem dla wszechobecnej plamy barwnej w spokojnym pejzażu, a stawał się bazą dla malowideł ukazujących dynamiczny ruch, możliwy do zauważenia dzięki utrwaleniu na kliszy fotograficznej.
— cienka warstwa olejna lub olejno-żywiczna nakładana na warstwę zaprawy w celu zabezpieczenia jej przed farbami klejowymi i temperowymi. Terminem tym określano też każdą barwną podmalówkę.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.
„Ikonografia i symbolika barw średniowiecza łacińskiego ewoluowała w kierunku jednoznaczności, coraz ściślej ustalonej hierarchii, gdy idzie o wiązanie pewnych określonych kolorów z określonymi postaciami osób świętych i boskich. Chaotyczności tekstów na ten temat odpowiada niezmiernie swobodna interpretacja w sztuce. Badacze malarstwa książkowego zwrócili uwagę, że w iluminacjach X i XI w. trudno mówić o jakiejś konsekwencji w tej dziedzinie. Malarstwo ottońskie np. posiada swoją specyficzną skalę i rodzaj zestawień barw, które nie dadzą się wytłumaczyć konwencją ikonograficzną (...).
Dopiero w gotyku, w miarę rozwoju scholastyki, ujmującej światopogląd chrześcijański w jeden zwarty system, Kościół pomyślał o jakimś bardziej systematycznym podporządkowaniu koloru wymogom liturgii. Jedną z pierwszych takich prób, ważną dla sztuki, jest traktat De tripartito tabernaculo. Autor jego, Adam ze Szkocji, mnich klasztoru premonstrantów (zm. ok. 1180), daje tu pewne przepisy co do tła dla figur przedstawianych w malarstwie (...)” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 126).
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.