Rozumiem to tak, a Ty?
Rozumiem to tak, a Ty?
Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.
Malarz ustawił na sztalugach nowe krosno malarskie z płótnem przygotowanym do malowania pewnego kiczu, a właściwie karykatury, w żadnym wypadku nie obrazu w duchu klasycznym, a siebie ustawił w kontrapoście. Zaglądające przez okno lekko przymglone słońce nadawało wczesnym przedpołudniem jasny koloryt temu jeszcze wciąż nienamalowanemu dziełu. Tym razem artysta chciał dostrzec najpierw kolor lokalny, więc raz po raz zerkał na pogodny krajobraz widoczny z jego pracowni. Sięgnął po karmazyn, ponieważ chciał już teraz przemyśleć przyszłą kolorystykę karnacji jego bohatera. Przecież chodzi o to, żeby podołać zadaniu, a jego przynajmniej nie urazić.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
— czerwony barwnik uzyskiwany z owadów czerwca, używany do barwienia drogich gatunków tkanin. W XVII-XVIII wieku karmazyn stał się bardzo popularnym kolorem w polskim ubiorze narodowym. Słowo „karmazyn” stało się wtedy synonimem zamożnego szlachcica.
— w malarstwie tonacja nadawana przez artystę malowanemu ludzkiemu ciału.
— przesadne i ośmieszające lub żartobliwe podkreślenie charakterystycznych cech przedstawianych postaci, przedmiotów lub wydarzeń.
— 1. potoczna nazwa określająca przedmiot sztuki jako tandetny, bezwartościowy lub zbyt łatwy w odbiorze, wykonany tylko w celach komercyjnych, często z manierą, która pozwala powiększyć spodziewany zysk (przykład: obrazki-pamiątki z jakiegoś zabytkowego miasta namalowane tak jak namalowaliby to np. impresjoniści [w przykładzie nie chodzi o to, że impresjoniści malowali kicze {na pewno nie malowali tandety}, ale o to na czym akurat da się zarobić, czyli jeśli na sposobie malowania „jak impresjoniści”, to wtedy kicze są impresjonistyczne]), 2. określenie branżowe (nie pejoratywne) oznaczające jakieś dzieło plastyczne, w którym łatwy odbiór jest zamierzony przez autora, ale nie ze względu na spodziewanie zyski, a maniera –jeśliby wystąpiła – jest albo możliwym do rozpoznania (i udowodnienia) pewnym brakiem umiejętności, albo świadomym nawiązaniem do wybitnych twórców znanych z historii sztuk plastycznych (def. moja, RK), np. obrazy Nikofora lub rzeźby artystów zafascynowanych twórczością A. Rodin'a (oczywiście nie każdy kto nawiązuje do innego wybitnego twórcy tworzy kicze).
— kierunek w sztuce czerpiący z tradycji klasycznej sztuki starożytnej, którego rozkwit przypada na 2 poł. XVIII wieku i początek wieku XIX. Celem sztuki klasycystycznej było wydobycie harmonii, ładu, symetrii, rytmu.
— dobór i zestawienie barw charakterystyczne dla określonej kompozycji malarskiej, określonego artysty lub całego kierunku artystycznego.
— przeważający zespół barw na obrazie. Możemy wyróżnić koloryt ciepły, w którym przewagę mają barwy czerwone i żółte oraz koloryt zimny z dominantą zieleni i błękitów.
— to barwa przedstawianych postaci lub przedmiotów bez uwzględnienia zmian kolorystycznych wynikających z wpływu światła i cienia.
— sposób ustawienia całej postaci tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze.
— temat w malarstwie wyodrębniony jako samodzielny gatunek ukazujący widoki natury. Pejzaż o przewadze motywów architektonicznych, to weduta, a o przewadze tematów morskich – marina.
— rodzaj ramy z drewnianych listew, stanowiącej szkielet konstrukcyjny pod obraz malowany na podobraziu płóciennym.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.
„Kultura dawnych wieków była o wiele bardziej spoista niż nasza, była integralna. Źródła informujące o stosunku danej epoki do problemu koloru muszą być różnorakie i traktowane sub specie philosophie. Materiał jest niestety skąpy, o nierównej wartości, powstały z pobudek bardzo rozmaitych. Niełatwo go powiązać w sensowną całość z milczącymi a niezastąpionymi świadectwami, jakie stanowią dzieła dawnych malarzy — niekiedy jest to w ogóle niemożliwe.
Powiązania te jednak istnieją, choć czasem dalekie. I jeśli będziemy uważnie czytać dawne teksty, jednocześnie zaś starać się odczytać strukturę dawnych obrazów, przekonamy się, że jeśli chodzi o sprawy koloru, istnieją pewne punkty styczne pomiędzy myślą a praktyką, intencją a rezultatem, pomiędzy metodami malarskimi a smakiem środowiska, ogólną atmosferą umysłową — a nawet stanem wiedzy i problemami naukowymi. Te nici, łączące w jedną całość różne przejawy tego, co nazywamy «duchem epoki», są niekiedy ledwo dostrzegalne, często krzyżują się i plączą w sposób przewrotny, ale można je czasem uchwycić, przerzucić pomost pomiędzy myślą ubraną w słowa a faktami artystycznymi” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 180).
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.