Rozumiem to tak, a Ty?
Rozumiem to tak, a Ty?
Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.
Diagonalne kierunki draperii na pewnym niezwykłym obrazie zachęcają do spojrzenia na drewnianą rzeźbę polichromowaną, którą przecież można czasem oglądać i rozumieć jako malarstwo w przestrzeni.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
— zasada kompozycyjna, w której podkreśla się układy skośne.
— tkanina ułożona w dekoracyjne fałdy. Częsty element wystroju wnętrz barokowych. Draperie imitowano w różnych materiałach – drewnie, stiuku, kamieniu itd.
— materiał konstrukcyjny pozyskiwany ze ściętych drzew iglastych i liściastych, stosowany od najdawniejszych czasów we wszystkich dziedzinach sztuki. Drewno możemy podzielić według jego kolorystyki: 1. jasne drewno mają – lipa, brzoza, osika i niektóre klony, 2. brązowoczerwone – olcha, grusza, wiśnia, czereśnia, cedr, machoń, 3. brązowawe – dąb, orzech, jesion, platan, kasztanowiec, 4. czarne – heban, 5. zielonawe – akacja. W historii malarstwa stosowano różne gatunki drewna jako podobrazia: 1. we Włoszech – topolę, kasztan, rzadziej dąb, sosnę i oliwkę. Cennini wymienia wierzbę, a Leonardo do Vinci – gruszę, 2. w Holandii malowano na podobraziach dębowych, lipowych, sosnowych lub jodłowych, 3. w Niemczech – używano drewna lipowego, dębowego, bukowego, a także topolowego i orzechowego, 4. we Francji i w Anglii przeważało stosowanie dębu, 5. Czesi wybierali lipę, drewno rodzime iglaste i buk, 6. podobnie jak w Polsce.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.
„Dziwne, że przy całej szczegółowości przepisów ikonograficznych w Hermenei brak jakiegokolwiek kanonu barw do co do szat. Kanon ten jednak istniał i był identyczny dla sztuki chrześcijaństwa wschodniego i zachodniego — nie odnosił się jednak na Wschodzie do szat liturgicznych dla kapłanów (...). I tu, i tam biel zastrzeżona była dla apostołów, proroków, starców Apokalipsy i nowo ochrzczonych, candidi(...). Chrystusa przedstawiano w białej szacie w momencie Transfiguracji. Jeśli występował inny typ przedstawienia, barwami kanonicznymi były: złoto i purpura albo też czerwień i błękit. O wymienności tych dwóch zespołów decydowały w dużej mierze względy techniczne. Pierwszy zjawia się w mozaice, drugi — w malarstwie ściennym” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 129).
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.