Rozumiem to tak, a Ty?
Rozumiem to tak, a Ty?
Witam serdecznie! Informację o moim wykształceniu, a więc uzasadnienie mojego świadczenia „usług edukacyjnych w zakresie kultury i sztuki w tym malarstwa” można znaleźć najszybciej na podstronie kwalifikacje, natomiast dane dotyczące mojej działalności gospodarczej można przeczytać na przykład na podstronie oferta.
W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.
Wzruszenia, których dostarcza sztuka barokowa przywołują w wyobraźni subtelne barwy polichromii w kościołach tego czasu, ale też bywa, że pozwalają myśleć, iż tak malownicze rzeźby tamtej epoki nie mogły powstać bez wykonania wcześniej bozzetto. W naszych czasach (oczywiście przy sprzyjających okolicznościach) na pewno nie byłoby większym problemem uznać same bozzetta za finalne rzeźby, które mogły by być prezentowane, np. na biennale o baroku organizowanym w mieście, w którym właśnie ta sztuka mówi najgłośniej.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
— to kierunek w literaturze i sztuce rozwijający się w latach 1590 – 1770, początkowo we Włoszech, później w całej Europie, a także w Ameryce Łacińskiej. Charakterystyczne cechy sztuki barokowej: monumentalizm, bogactwo, iluzjonizm, efektowność materiałów, przepych kolorów. W malarstwie renesansowa harmonia została zastąpiona dynamiką kompozycji, ekspresją kolorów i faktury. W latach 1590 – 1620, w malarstwie wytworzyły się cztery wyraźne formuły stylistyczne: 1. styl Carraccich i ich kręgu (Bolonia, Rzym, Neapol), 2. styl Caravaggia (caravaggionizm we Włoszech, Francji, Hiszpanii, Holandii i Flandrii), 3. styl bolońskich i rzymskich malarzy – dekoratorów (iluzjonistyczne malarstwo ścienne), 4. styl Rubensa i jego kręgu. We Francji wykształcił się nurt baroku klasycyzującego, którego przedstawicielami są N. Poussin i Ch. le Brun. W Holandii w czasach baroku rozwinęło się na ogromną skalę malarstwo rodzajowe i martwa natura, która stała się w epoce baroku samodzielnym tematem malarskim.
— jest to doznanie zmysłu wzroku wywołane przez promieniowanie elektromagnetyczne w paśmie fal od 380 do 780 milimikronów.
— nazwa imprezy kulturalnej, zazwyczaj o zasięgu międzynarodowym, organizowanej co dwa lata, mającej charakter konkursu. Najstarsze, biennale weneckie, odbywa się od 1895 roku i prezentuje najnowsze trendy w sztuce światowej.
— termin, którym określano szkic malarski lub rzeźbiarski. Obecnie stosuje się go tylko do rzeźby małych rozmiarów, wykonanej w miękkim materiale, jako szkic dla większej realizacji.
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.
„Blask złota i światła spotkały się tutaj w sposób zamierzony dla wyrażenia filozofii metafizycznej epoki.
W kręgu kultury łacińskiej brak wielkich dzieł sztuki będących tak dosłowną i jednoznaczną interpretacją «filozofii światła». Istnieją natomiast przykłady w iluminatorstwie książkowym, a jeden z nich jest szczególnie interesujący jako bezpośrednia ilustracja tekstu całkowicie mistycznego i wizjonerskiego.
Jest to mianowicie miniatura (malowana ok. lat 1160–80), pochodząca z kodeksu zanego Liber scivias (Sci vias Domini — poznaj drogi Pana). Sam kodeks, przechowywany w Bibliotece Miejskiej w Wiesbaden, zaginął podczas ostatniej wojny. Istnieje jednak jego dokładny opis oraz odrys”(M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 121-122).
litery słownikapowrót na stronę startową witryny
Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.