Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych dot. Malarstwa (litera j)

W tak niszowej branży jaką są sztuki plastyczne, nie trzeba się bardzo dobrze orientować, żeby robić spore wrażenie na swoich znajomych. Wystarczy chwilka czasu, żeby dało się coś i o sztuce ciekawie powiedzieć przy kawie. Tak naprawdę wystarczy na wiele okazji tyle co w tym słowniku. Nawet, żeby zaskoczyć prawie każdego przewodnika w prawie każdym mieście czy muzeum. Pomoże też osobom zainteresowanym bardziej poważnie tym, żeby swobodniej poruszać się po terminologii związanej z plastyką. Serdecznie zachęcam do przeglądnięcia tego krótkiego słownika o malarstwie, a potem do powrotów.

RK

• A /10+5
• B /4
• C /4
• D /3
• E /7
• F /5
• G /1
• H /3
• I /4
• J /1
• K /11
• L /4
• M /6
• N /2
• O /1
• P /15
• Q /1
• R /7
• S /11
• Ś /1+2
• T /3+9
• U /1
• W /4+4
• Z /1

Krótka i żartobliwa prezentacja wyjaśnionych w słowniku pojęć na literę j:

To jasne, że dobrze jest malować jasne.

litery słownikapowrót na stronę startową witryny

W sumie, cały Wyjątkowo Zwięzły Słownik Terminów Plastycznych aktualnie zawiera 107 zwięźle wyjaśnionych pojęć plastycznych.

Dla pasjonatów: z Historii koloru coś na literę j

„Jeśli mówimy o czerwieni, to wydaje się, że jest ona jedynym kolorem, w którym symbolika chrześcijańskiego średniowiecza zwraca uwagę na odcień, gatunek. Wszystkie inne barwy ujmowane są jako «idealne» i sztuka operowała w tych ramach z zupełną swobodą, swobodą nieraz zdumiewającą. Tymczasem w przypadku czerwieni odcień jej nie był zdaje się obojętny. Wczesnochrześcijańska i bizantyńska purpura to nigdy czerwień typu cynobrowego; to ciemny, głęboki karmin, będący albo purpurą z małży, albo naśladujący ją innymi barwnikami. Stosowanie tej barwy w malarstwie książkowym było we wczesnym średniowieczu bardzo częste, zwłaszcza w kręgu oddziaływania Kościoła Wschodniego. (...)

Purpura występuje w mozaikach — nigdy w wielkiej ilości — jako barwa władzy, szczególnego znaczenia i dostojności, które wszak nie mogą być spospolitowane przez obfitość stosowania. Nie jest to nigdy czerwień «właściwa»” (M. Rzepińska, Historia koloru, Warszawa 2009, s. 130).

litery słownikapowrót na stronę startową witryny

Bibliografia:

• Levey M., Od Giotta do Cézanne'a, Warszawa 1972;
• Rzepińska M., Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1988;
• Rzepińska M., Historia koloru, Warszawa 2009;
• Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1996;
• Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2002;
• Ślesiński W., Techniki malarskie spoiwa organiczne, Warszawa 1984;
• Ślesiński W., Techniki malarskie spoiwa mineralne, Warszawa 1983;
• praca zbiorowa, Techniki wielkich mistrzów malarstwa, Warszawa 2006;
• moje własne notatki z wykładów na ASP w Krakowie.

Podana tu literatura przedmiotu dotyczy całego słownika.