Akwarela jest techniką malarstwa laserunkowego, a światłem jest przeźroczystość i prześwitywanie białego (jasnego) podobrazia. Dużą trudnością do pokonania jest czas schnięcia (farb i podobrazia) i wizualny skutek jaki to sprawia na malowidle, jeśli artysta życzy sobie nad tym zapanować i posługiwać się w swoim sposobie malowania. Poprawki błędów są prawie niemożliwie w stopniu, który uczyni je niewidocznymi, gdyż zazwyczaj trzeba wtedy użyć gwaszu (bieli), a to zmienia całą technikę malarską (w sensie warsztatowym nie istnieje biała farba akwarelowa, gdyż taka farba jest gwaszem). Ciekawą odmianą farb są farby miodowe, które uważa się czasem za farby pośrednie pomiędzy gwaszem a akwarelą. Miód bywa dodawany do farb akwarelowych ze względu na jego właściwości higroskopijne.
Akwarele najczęściej maluje się na wysokiej jakości papierze akwarelowym. Metody prób i błędów wymaga przygotowanie takiego papieru do malowania przez wcześniejsze zwilżanie go wodą. Chodzi o odkrycie na własny użytek optymalnego czasu malowania na tak przygotowanym podobraziu, które nie ma być zupełnie suche, ale też powinno być pozbawione widocznych śladów wody. Im więcej wody na podobraziu, tym mniej panowania nad rozpływaniem się położonych pędzlem plam. Powierzchnia zmoczonej kartki powinna być więc matowa. Dobrą ilość spoiwa w farbie określają dwa parametry: ścieralność i pękliwość. Jeśli wyschnięta akwarela nie ściera się i nie pęka, spoiwa jest tyle, ile trzeba.
Dzieje akwareli powiązane są z dziejami papieru i... pracą dokumentacyjną. Akwarela jako technika artystyczna rozwija się od XV-tego wieku. Twórcami akwareli nowoczesnej są T. Girtin i W. N. Turner. W XIX wieku w Anglii tak rygorystycznie przestrzegano czystości techniki, że za użycie bieli w malarstwie akwarelowym groziło wykluczenie z Society of Painters in Watercolours. „Tacy malarze jak Klee, Miró, Emil Nolde osiagnęli wiele nowych efektów pracując akwarelą”.
O malarstwie w zarysie
Techniki malarskie
Zwięzły Słownik Terminów dot. Malarstwa
Bibliografia: